ನಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿ ಕೇವಲ
ನಮ್ಮೊಳಗಿದ್ದ ಭಾವನೆ
ತೋರಿಸ ಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ ಜಗತ್ತಿಗೆ
ಅದಕ್ಕೆ
ಕಟ್ಟಿಸಲಿಲ್ಲ ದರ್ಪ ಸಂಪತ್ತಿನ ಮಹಾಮನೆ....
ನಿನ್ನೋಳಗಿದ್ದ ಪ್ರೀತಿ ನನ್ನೆಡೆಗಿತ್ತು...
ಅದರಂತೆ ನಿನ್ನೆಡೆಗೆ ನನ್ನದು
ಆಗ ಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ ರೋಮಿಯೋ -ಜ್ಯೂಲಿಯೆಟ್
ಪಾರೂ-ದೇವದಾಸ್ ,ಷಹಜಹಾನ್ -ಮಮ್ತಾಜ್....
ಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ ದುರಂತ ನಾಯಕನಾಗುವದು
ಅಮರ ಪ್ರೇಮಿಯಾಗುವದು.....
ಸಾಮಾನ್ಯನಾಗಿದ್ದರೆ ಸಾಕು
ನಮ್ಮದೇ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ನೆಮ್ಮದಿಯಾಗಿರಲು.
ಸಾರಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ ಜಗತ್ತಿಗೆ
ಪ್ರೀತಿಯೊಂದೇ ಸಾಕಿತ್ತು ಬದುಕಿಗೆ
ಉಳಿಯ ಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ ಇತಿಹಾಸವಾಗಿ
ಚರಿತ್ರೆ ತಿರುಚಿದ ಅಪಹಾಸ್ಯವಾಗಿ......
ಹೇಳು, ನಾ ಮಾಡಿದ್ದರಲ್ಲೇನಾದರೂ ತಪ್ಪು ?
ಮಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ಮಣ್ಣಾಗುವ ದೇಹಕ್ಕೆ ಕ್ಷಣ....
ಕ್ಷಣಕ್ಕೆಲ್ಲ ಬರುವ ನೆನಪಿನ ನೋವಿಗೆ
ಕಟ್ಟಿಸ ಬೇಕಿ
ತ್ತೇ ಮಹಲು ............
Great, loved it
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteಎಲ್ಲಾ ಸಾಲುಗಳೂ ಸಿಂಪಲ್ ಭಾವನಾತ್ಮಕ...ವಂದನಾ...
ReplyDeleteಈ ಸಾಲುಗಳು ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಹಿಡಿಸಿದ್ದು
ಸಾರಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ ಜಗತ್ತಿಗೆ
ಪ್ರೀತಿಯೊಂದೇ ಸಾಕಿತ್ತು ಬದುಕಿಗೆ
ಉಳಿಯ ಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ ಇತಿಹಾಸವಾಗಿ
ಚರಿತ್ರೆ ತಿರುಚಿದ ಅಪಹಾಸ್ಯವಾಗಿ......
ಪ್ರೀತಿಯೆ ಹಾಗೆ ಮರಳು ಮಾಡುವ ಮಾಟಗಾರನ ರೀತಿ
ReplyDeleteಯಾವುದೋ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಕೈ ಬಿಟ್ಟಾಗ
ಇಂತ ಮಾತುಗಳು ಬರುವುದೇ ಜಾಸ್ತಿ
ತುಂಬಾ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ವಂದನಾ
ಸಂಸಾರ ಸಂಸ್ಕಾರದ ಮಜಲನ್ನು ದಾಟಿದಾಗಲೆಲ್ಲ ಇಂತಹ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ಸರಮಾಲೆ ಬುಗಿಲೇಳುತ್ತದೆ.
ReplyDeleteಉತ್ತಮ ಕವನ ಓದಿಸಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ಧನ್ಯವಾದಗಳು.
ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ಕವನ. ಪ್ರೀತಿ ಪ್ರೇಮ ಇರುವುದು ಮನದಲ್ಲಲ್ಲವೇ ? ಅದಕ್ಕೊಂದು ಮಹಲು ಬೇಕೆ ? .. . ವಾಹ್.. ಇಷ್ಟವಾಯಿತು :-)
ReplyDelete